அறிஞர் அண்ணாவின் கட்டுரைகள்
ஆரியர்
திராவிடர்
வ.ரா.
வ.ரா அக்ரகாரத்து அதிசயப் பிறவி! அந்த இடத்து அறிவாளி என்றால், சாமத்துக்கு அர்த்தமும், சந்தியாவந்தனத்துக்குத் தத்துவமும், சஹஸ்ரநாமத்துக்கு வியாக்யானமும், சந்திர சூரிய கிரஹாதிகளின் உச்சஸ்தானம், பிரயாணம் ஆகியவற்றின் குணதோஷ உபதேசமும் செய்து கொண்டிருப்பவர், அல்லது ஆலகாபாத் தீர்ப்புக்கும் இமதாபாத் வாதத்துக்கும், சென்னை ஹை கோர்ட் தெரிவித்த விளக்கத்தையோ, இந்தியன் பினல்கோட் செக்ஷன்களில் இருக்கும் சந்து பொந்துகளில் நுழைய வழிகூறும் வேலையையோ, அல்லது இன்டபெண்டென்சுக்கும் இன்டர்டிபெண்டென்சுக்கும் உள்ள தாரதம்மியம், அமெரிக்க செனட்டுக்கும் ஆஸ்ட்ரேலிய பார்லியமெண்டுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் ஆகியவற்றை விளக்கும் வேலையையோ, செய்பவர் என்று பொருள்.
வ.ராமஸ்வாமி ஐயங்கார், புரட்சிக் கருத்துக்களைப் பரப்பும் படையிலே உள்ளார்; ஆனால், அணிவகுக்கப்பட்ட படையிலே அல்ல, இன்றையப் போர்முறை மொழிப்படி, “கொரில்லா யுத்தம்” புரிபவர், அக்ரகாரம், ஒருவேளை அவரை உடன்பிறந்து கெடுப்பவர் என்று கருதக்கூடும்; நாம், அவரை இன்று தென் ஆப்பிரிக்காவிலே, சட்ட மறுப்பாளருடன் சேர்ந்து கஷ்டப்படும் சில பரங்கியர் போன்ற நிலையிலே இருப்பவராகக் கொள்வோம். ஆனால், அவரை, தள்ளிவிட முடியாது, இருதரப்பும். அவர் இரண்டு பக்கத்தவரும், தம்மீது பார்வையைச் செலுத்தும் நிலையை உண்டாக்கிக் கொண்டார் அவருடன் வேறு சிலரும் உளர், உருவங்கள் அவ்வளவு தெளிவாகத் தெரியவில்லை, தெரியவொட்டாதபடி உள்ளனரோ என்னவோ! நமக்கு இருக்கும் ஒருவசதி, வ.ரா.வுக்கு இருக்க முடியாது. நாறிப் போன கெள்கைகளை நாம் சமுதாயத்திலே காணும்போது, இப்படிப்பட்டவைகள் ஏன் புகுந்தன, எவர் புகுத்தினர் என்பதை விரைவிலே கண்டுபிடித்து, இவையாவும் ஆரிய சூழ்ச்சி என்று கூறுகிறோம்; இதனால் விளக்கமும் பிறக்கிறது, இந்நிலையை ஒழித்தாக வேண்டும் என்ற உறுதியும் “உத்வேகமும்” உண்டாக முடிகிறது.
வ.ரா. புரட்சிக் கருத்துக்களைக் கவிதையாக்கித் தரும் நமது கவிஞரைப் போலவே, புரட்சியைத்தான் தட்டி ஏழுப்புகிறறார், வசன நடையிலே!
நல்ல மாடி வீட்டிலே, ஆழகான பூந்தொட்டிகளை அலங்காரமாக வரிசையாக வைத்துக் காட்டுகிறார் வ.ரா.
அழகிய, உயர்தரமான, கோட்! அதிலே, பூச்செண்டு செருகிவிடுகிறார் காண்டேர் கார்.
பாரதிதாசன், பூங்காவையே அமைத்துத் தருகிறோர்.
காகிதப் பூஞ்சோலை, தழைமாலை, இவைகளையே தயாரிப்பவர்களும் உண்டல்லவா!! அவர்கள் போலல்ல, வ.ராவும் காண்டேர்காரும்; ஆனால், அவர்கள் செய்யாததைப் புரட்சிக் கவிஞர் செய்தார். பூங்கா அமைப்பது, பூச்செண்டு செருகுவதைவிட, பூந்தொட்டிகளை ஆடுக்கிக் காட்டுவதைவிட, சிரரமான காரியம், ஆனால் சிலாக்கியமானதல்லவா!! பூந்தொட்டிகளை எடுத்து விடலாம், மாடிவீடு இருக்கும், எத்தனையோ மாடி வீடுகள் போல! பூச்செண்டை எடுத்துவிடலாம். உடை இருக்கும்!! ஆனால் பூங்காவிலிருந்து மலர்ச்செடிகளை எடுக்க முடியாது, பெயரும் உருவும், அழகும் பயனும் இருக்கமுடியாது! மலர்சசெடிகளின் வாழ்விடம் பூந்தோட்டம்! அந்தத் தோட்டத்தின் உழவர் பாரதிதாசன்!!
இவையும் இவைகட்குத் துணையாக உள்ள எண்ணங்களும் அந்தப் பார்ப்பனர் மனதிலே, ஐந்து, பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே புகுந்திருந்தால்கூட நாம் ஆச்சரியப்படத் தேவையிராது. அவருடைய “கோதைத்தீவு” நாம் கண்டு அதிசயிக்கத் தக்கதாக இருப்பதற்குக் காரணம், அக்ரகார அச்சகத்திலே இப்படி ஒரு பதிப்பு வெளிவந்ததே என்பதற்கேயன்றி, இந்தக் கருத்துக்களை இவர் கொண்டிருக்கிறாரே என்பதற்காக அல்ல; ஏனெனில், “கோதைத்தீவு” பார்க்கும் போது, அது நமக்குப் பழக்கமான, ஏன், ஏறக்குறைய நாம் அமைத்த இடம் போலவே தோன்றுகிறது. எனவே, வ.ரா. நமது முகாமில் இருக்கவேண்டியவர் என்று புன்னகையும் பெருமூச்சும் கலந்த குரலிலே கூறுவதற்குக் காரணம், “கோதைத் தீவு” கண்டதால் அல்ல. அவருடைய “சுந்தரி” நமக்கு, ஆவரிடம் மதிப்பும், அன்பும் பிறக்கச் செய்கிறது. ஏனெனில், சுயமரியாதைச் சூறாவளிக்குப் பிறகு, உதிர்ந்த மலர் என்று “கோதைத் தீவு” கூறப்படலாம், சுந்தரி அவ்விதமல்ல! ஏறக்குறைய சுந்தரிக்கும் சுயமரியாதை வீரனுக்கும் சமவயது! நம் இயக்கம் பிறந்து வளர்கிறபோது, சுந்தரியை வ.ரா. பெற்றெடுத்து வளர்த்துக் கொண்டு வந்திருக்கிறார். சுந்தரி சிந்தனையில் வ.ரா.வுக்குச் சீர்திருத்தக் கருத்து, இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இருந்து, வளர்ந்து வந்திருக்கிறது என்பதற்கு, மறுக்க முடியாத எடுத்துக்காட்டு.
வ.ராவின் கதை அமைப்புத் திறம்கூட, சுந்தரி பிறந்தபோது, அவ்வளவு மெருகும் உயிரும் பெறவில்லை எனலாம்; ஆனால் கருத்துக்கள், மிக மிகத் தாராளமாக அன்றே நடமாடத் தொடங்கிவிட்டன. மாடிவீட்டின் அமைப்பு நம்மைக் கவர்ச்சியில் ஆழ்த்துவதைவிட, நான் முன்னே சொன்னபடி, அங்கு ஒழுங்காக ஆடுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ள ‘பூந்தொட்டிகள்’ நமக்குக் கவர்ச்சி தருகின்றன. ‘சுந்தரி’ ஒரு மறுபதிப்பல்ல; சிந்தனை, சொந்தம்; அந்த நாளிலே கொஞ்சம் சிரமமான காரியம் மட்டுமல்ல, பலரின் சந்தேகத்தையும் கோபத்தையும் மட்டுமே பரிசாக எதிர்பார்க்க முடியும் அந்தக் காரியத்துக்கு உடாக.
“சுந்தரி” 1917ல் பிறந்தவள். சுயமரியாதை இயக்கம், தமிழகத்தில் தவழ்வதற்குத் தொடங்கும் நாட்கள் என்று கூறலாம். அந்த நாளிலே வெளிவந்த ‘சுந்தரி’யில் காணப்படும் கருத்துக்கள் எப்படிப்பட்டவை என்பதைக் காணும்போது தான், வ.ரா. அக்ரகாரத்து அதிசயப்பிறவி என்று நாம் கூற முடிகிறது. இன்று, சீர்திருத்தம் பேசுவது, சுலபம் – சுவையுடையதுங்கூட. “மன்மதலீலையைப் பாடும் மாட்டுக்காரச் சிறுவனின் மதுர ஆசை கண்டு நாம் மகிழலாம், ஆனால் மதிப்புத்தர வேண்டியது, அதனை மலரச் செய்த ஆசைமணி பாகவதருக்குத்தானே!”
*****
கந்தன் : தோன்றியழிவது இந்த யாக்கை! இந்த உயிர்நீரின் மேல் குமிழி! இந்த மண்ணின்மேல் இன்பம் எமையன் கனவு கண்டதை யொக்கும்! சுந்தரியில் காணப்படும் ஒரு பாத்திரம், பேசுவது இது. 1917க்கு இதுதான், நியாயமான, தேவையானதென்று கருதப்படும் கருத்து! இந்தக் கருத்தைப் பரப்புவதே அறிஞர்கள் கடமை, கல்வி கேள்வி இதற்கே பயன்படவேண்டும். இந்தக் கருத்தினையே காவிய முதற்கொண்டு கதைவரையிலே புகுத்தியாக வேண்டுமென்ற நியதி இருந்த நேரம். ஆனால் வ.ரா. கந்தனின் பேச்சைத் தட்டிப்பேசி, அவனுடைய மந்தமதியை மட்டந்தட்டி விடுகிறார், வேறோர் பேச்சின்மூலம். கந்தன் இங்ஙனம் பேசியதும் வேதாந்தம் பதில் கூறுகிறான். “இளைக் கொல்லும் தத்துவம் விளையாட்டிலே கூட என்னிடம் இனிமேல் பேசாதே. புத்தன் காலம் முதல் இந்தத் தத்துவம் இந்தத் தேசத்தைப் பாழாக்கி விட்டது. இரத்தம் சுண்டிப்போய்விட்டது. தாமசம் அதிகரித்துவிட்டது. விதி வலுத்துவிட்டது. பொய்ச் சன்யாசிகள் கூட்டம் மலிந்து விட்டது. சுயநலம் மேலிட்டு விட்டது. ஆண்மக்கள் பேடிகளாகி விட்டனர். தோட்டத்தைக் காக்க வேலிகட்டுவது வழக்கம். இந்து நாகரிகம் என்ற தோட்டத்தைக் காக்க நான்கு ஜாதிகளாகிய வேலியைக் கட்டினார்கள். இந்த வேலிக்குள் நாற்பதினாயிரம் வேலிகள் முளைக்கத் தலைப்பட்டன. இந்து நாகரிகம் என்றதோடடத்தையே காணோம்.”
வேதாந்தம் இந்துமத விஷயமாகத் தரும் வியாக்யானத்தை நாம் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது; வேதாந்தமோ வேறுமாதிரி பேசியிருக்க முடியாது. வ.ராவும், வேதாந்தத்தை வேறுவிதமாகப் பேச வைத்திருக்க முடியாது, ஏனெனில், வேதாந்தமும், வ.ராவும், அக்ரகாரம், அவர்கள் ஒரேயடியாக இந்துமதம் புகுத்தப்பட்டதனாலேயே தமிழர் சமுதாயம் சீரழிந்தது என்று கூற முடியாது. அதுபோலவே தமிழராகிய நாம், நாலு ஜாதியை, இந்து மத்துக்காகக் கட்டப்பட்ட வேலி ன்று ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. வேதாந்தம், நம்முடன் ஒட்டி வருவது – அதாவது வ.ரா. நம்மோடு ஒட்டிவருவது – உலகம் மாயை ஏன், பேசுது தவறு, கேடு பயப்பது என்ற அளவு வரையில் உண்மை வேதாந்தின் மூலமாக மேலும் பல கருத்துக்களை வெளியிடுகிறார், “இடபேதம்” என்ற இடருக்குள் சிக்கிக் கொண்டதால், முழுநிலவைக் காட்ட முடியாத நண்பர்.
*****
அருணாசலமய்யர் :
விதவா விவாகம் ஏற்பட்டுவிட்டால் இப்பொழுதிருக்கிற அத்தனை சாத்திரங்களையும் மாற்றவேண்டும். எல்லா ஜாதிகளும் கட்டுக்குமீறி ஒன்றாய்ப் போய்விடும்.
வேதாந்தம் :
அப்படியாகி விட்டால் பிரளயகாலம் வந்துவிடுமோ? சீமையிலே நாலு ஜாதிகள் இல்லையே. அவர்கள் செத்து விட்டார்களா?
அருணா :
அங்கேயும் மனிதர்களுக்குள்ளே வித்தியாசமில்லையா?
வேதாந்தம் :
உண்டு. ஒருவன் கவி. ஒருவன் வைத்தியன். ஒருவன் வியாபாரி வித்யாசமான குணங்கள் உள்ளவர்கள்.
“சுந்தரி”யில் இதுபோன்ற சீர்திருத்தக் கருத்துத்துவையல் நிரம்ப இருக்கிறது.
மற்றோரிடத்திலே, வ.ரா. ராமர்மீது வழக்குத் தொடுக்கிறார்.
“சீதையிடம் ராமனுக்கு இருந்த காதல் சிறந்ததே. பிள்ளைகளுக்குப் பெண்களிடமிருக்க வேண்டிய காதலின் ஒரு மாதிரி. ஆனால் ராமன், வண்ணான் பேச்சைக்கேட்டுச் சீதையைக் காட்டுக்கு அனுப்பினதை எதையோ, எண்ணிக் கொண்டு வால்மீகி ராமாயணத்தில் எழுதிவிட்டார். ராமனை நல்ல அரசானக்க எண்ணி மனிதனுடைய சாதாரண அன்பு அவரிடம் இல்லாமல் அடித்துவிட்டார். கருப்ப சமயத்திலே சீதையைக் காட்டுக்கனுப்புதல் அவளுக்குச் சாவையுண்டாக்கவும் கூடும் என்று ராமன் எண்ணினதில்லைபோலும். பிறர் வம்புப்பேச்சு, சிறிய மனிதர்களின் சோதனைக கருவி. இராமன் இதைக் கைக்கொண்டு, ஸ்திரிக்கு உயிர்த்தோழன் என்று காட்டிக் கொள்ளத் தவறினார்” அச்சமும் தைரியமும், போட்டியிட்டு, வ.ரா.வை அலைக்கழிக்கிறது இங்கே. இராமன் மீது குற்றம் சாட்ட வேண்டும், என்று தைரியமாகத் தான் கிளம்புகிறார், மறுபடி அஞ்சுகிறார். சுற்றுமுற்றும் பார்க்கிறார். ஒரு அடி எடுத்து வைக்கிறார், முடிவில் “தவறிவிட்டார்” என்று தைரியத்தைக் கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டு சொல்லியும் விடுகிறார். ஆனால் இது 1917ல்! இந்த எண்ணத்துடன், இன்றைய சேதுப்பிள்ளைகளின் எண்ணத்தை ஒப்பிடும்போது, என்ன எண்ணம் நமக்கு வரும்! ‘சுந்தரி’யில் சில இடங்களிலே, வ.ரா. சிரமப்பட்டிருக்கிறார், காலத்தையும் மீற வேண்டும், கட்டுத் திட்டத்தையும் மீறவேண்டும், குலத்தையும் உதாசீனம் செய்துவிடக் கூடாது, இவ்வளவு இடையூறுகளுக்கிடையே “சுந்தரி”யைத் தீட்டியிருக்கிறார். ஆனால் கூடுமானவரையில் முற்போக்குக் கொள்கைகளைப் பச்சையாகச் சொல்வதைவிட, ஒரு பெண்ணான சுந்தரியின் அதிலும் ஒரு விதவையின் கதை மூலமாகச் சொல்வோம் என்று திட்டமிட்டுச் சொல்லி இருக்கிறார். இதற்கே அவருக்கு எதிர்ப்பு இருந்தது. இன்றும் எதிர்ப்பு இருக்கிறது என்று வ.ரா. என்னிடம் கூறினார் ஓராண்டுக்கு முன்பு. இருக்கும்.
(திராவிடநாடு – 18.5.47)