பெரியார் பெருமை பெரிதே!

இந்த நாளில் அன்று!….

சென்னை தியாகராயர் நகரில், டிசம்பர் 19, 1973 அன்று, தந்தை பெரியார் அவர்கள் ஆற்றிய இறுதிப் பேருரை இரவு 10 மணிக்கும் மேல் தொடர்ந்தது. தொடர்ந்து ஒரு மணி நேரத்திற்கும் மேலாக, வரும் அடுத்த ஆண்டு 1974 ஜனவரியில் நடத்தத் திட்டமிட்ட “சமுதாய இழிவு ஒழிப்பு” என்ற கிளர்ச்சியின் நோக்கம் மற்றும் தேவை என்ன என்பதை விளக்கி, அதில் மக்களின் கடமை என்ன என்று சிந்திக்கச் சொல்லி சமுதாய இழிவு ஒழிப்பு கிளர்ச்சியில் பங்கேற்க அவரது தொண்டர்களை(தோழர்களை) ஆயத்தமாக்குகிறார். தந்தை பெரியாரின் இந்த இறுதிப் பேருரையை, ‘மரண சாசனமாகவே அமைந்துவிட்ட தந்தை பெரியாரின் இறுதிப் பேருரை’ என்றே பலரும் குறிப்பிடுவதை அறிய முடிகிறது. பெரியாரின் இறுதி உரையின் வரலாற்றுப் பின்னணி குறித்த அறிமுகம் இங்கு தேவையாகிறது.

தந்தை பெரியார் 1957 நவம்பர் மாதம் 4-ஆம் நாள் தனது சட்ட எரிப்புப் போராட்டத்திற்கு மக்களிடம் அழைப்பு விடுத்தார். அப்பொழுது அவர் 78 வயது முதியவர். “நம் மக்களுக்கு ஏதாவது காரியம் செய்துவிட்டு நான் சாக வேண்டும். இல்லையென்றால், நம் மக்களுக்கு உணர்ச்சியூட்டி விட்டுச் சாகவேண்டும். இந்த மாதம் 26 ஆம் தேதிக்குள், பிராமணன் என்ற ஒரு சாதி கிடையாது. சட்டத்தில் அந்த மாதிரிக் கருதமாட்டோம் என்று அறிக்கை வராவிட்டால் அரசாங்கச் சட்டப்புத்தகத்தை நாங்கள் கொளுத்தப் போகிறோம்” என்ற புரட்சிக் குரலை எழுப்பினார். அரசியல் அமைப்பின் 25 மற்றும் 26 ஆவது மதப்பாதுகாப்புப் பிரிவுகளைக் கடுமையாக எதிர்த்தார். சட்டத்தில் தீண்டாமை ஒழிப்பு என்று கூறப்பட்டிருக்கிறதே தவிர, சாதி ஒழிப்பு கூறப்படவில்லை. சாதிகளின் ஏற்றத் தாழ்வு நிலை மதப்பாதுகாப்புப் பிரிவுகளின் உதவியுடன் தொடர்கிறது என்று சுட்டிக் காட்டி இந்திய அரசியல் சட்டத்தினை எரிக்கவும் செய்தார். அப்பொழுது இந்தியாவில் சட்டத்தினைக் கொளுத்தினால் என்ன தண்டனை என்பது குறித்துச் சட்டத்தில் எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை. எனவே, தொடர்ந்து தேசிய சின்னங்கள் அவமானப்படுத்துதல் தொடர்பான குற்றத்திற்குத் தண்டனை சட்டமும் இயற்றப்பட்டது.

கடவுள் மறுப்புக் கொள்கை பரப்பிய பெரியார், அதற்கு முற்றிலும் மாறாக, கோவில் நுழைவுப் போராட்டங்களையும், அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகர் ஆகவேண்டும் என்ற கோயில் கருவறை நுழைவுப் போராட்டங்களையும் தொடர்ந்து நடத்தியவர். மனித உரிமை மீறலுக்கு எதிரான பெரியாரின் கலகக்குரல் அது. அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகர் ஆக வழியில்லை என்ற நிலை மாறவேண்டும் என்பதற்காக அவர் நடத்திய போராட்டங்களின் அடிப்படை அவரது சாதியொழிப்புக் கொள்கை.

மீண்டும், 1970ஆம் ஆண்டு குடியரசு தினத்தன்று தமிழகத்தில் கோயில் கருவறை நுழைவுப் போராட்டத்தினை அறிவித்தார் பெரியார். அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகர் ஆகவேண்டும் என்ற பெரியாரின் கோரிக்கையை ஏற்று சட்டமாக்குவதாக முதல்வர் கருணாநிதி உறுதியளித்து அப்போராட்டத்தினைக் கைவிடச் செய்தார். பார்ப்பனர் அல்லாதோரும் பயிற்சி பெற்று, அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகர்கள் ஆகலாம் என்ற சட்டத்தினை 1970 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் முதல்வர் கருணாநிதி கொண்டுவந்தார்.

இச்சட்டத்தினை எதிர்த்து பார்ப்பனர்கள் வழக்குத் தொடுத்தனர். அவர்களில் சேஷம்மாள் என்ற பார்ப்பனரும் ஒருவர், ஆகவே அவர் பெயருடன் ‘சேஷம்மாள் வழக்கு’ என்று அந்த வழக்கு குறிப்பிடப்படுகிறது. தந்தை பெரியார் அரசியற் சட்டத்தினை கொளுத்தவேண்டும் என்று எந்த சட்டப் பிரிவுகளைக் காரணம் காட்டினாரோ, அதே பிரிவுகளை உதவிக்கு அழைத்திருந்தனர் வழக்குத் தொடுத்தோர். இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் 25 மற்றும் 26 ஆகிய பிரிவுகள் வழங்கியுள்ள மதச்சுதந்திரம் மற்றும் வழிபாட்டுரிமை ஆகியவற்றில் தமிழக அரசு தலையிடுவதாகப் பன்னிரண்டு மனுக்கள் தாக்கல் செய்தனர். அவ்வழக்கில் மார்ச் 15, 1972 அன்று தீர்ப்பளித்த வழக்கை விசாரித்த தலைமை நீதிபதி திரு. எஸ்.எம்.சிக்ரி மற்றும் திரு. ஏ.என்.குரோவர், ஏ.என்.ரே, டி.ஜி. பாலேகர், எம்.எச். பெய்க் ஆகிய 5 நீதிபதிகள் கொண்ட அரசியல் சட்ட அமர்வு, அர்ச்சகர் நியமனத்தில் வாரிசு உரிமைகோர முடியாது என்றனர். அதாவது அர்ச்சகர் தொழில் பரம்பரை தொழில் அல்ல. ஆனால், அர்ச்சகர் நியமனத்தில் ஆகம விதிகள் மீறப்பட்டால், அச்சட்டத்தினை எதிர்த்த பார்ப்பனர்கள் மீண்டும் நீதிமன்றத்தை அணுகலாம் என்றும் தெரிவித்தனர். தனது விடுதலை இதழில், “ஆபரேஷன் வெற்றி; நோயாளி மரணம்” என்று இந்தத் தீர்ப்பினைப் பற்றி தந்தை பெரியார் ஒரு வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க தலையங்கத்தை எழுதினார். இதுதான் நான் என் வாழ்க்கையில் சாதிக்காத கடைசி விஷயம் எனப் பெரியார் சொல்லி இருக்கிறார்.

இந்த சாதி இழிநிலையை ஒழிக்க மீண்டும் போராட்டத்தில் இறங்கினார் பெரியார். “சமுதாய இழிவு ஒழிப்பு” என்ற கிளர்ச்சியினை 1974 ஆம் ஆண்டு ஜனவரியில் நடத்த தொண்டர்களைத் திரட்டினர். அந்த முயற்சியின் ஒரு பகுதிதான் சென்னை தியாகராயர் நகரில், புதன்கிழமை டிசம்பர் 19, 1973 அன்று இரவு தந்தை பெரியார் அவர்கள் ஆற்றிய இறுதிப் பேருரை.

அவரது உரை சமுதாய இழிவு ஒழிப்பு அல்லது சாதி ஒழிப்பை நடைமுறை அளவில் தடை செய்யாத சட்டம் மீது கொண்ட எதிர்ப்பு என்றாலும்; வழக்கமான அவரது கடவுள் மறுப்புக்கொள்கை, சாஸ்திரம், சமயம் இவற்றைக் குறித்து கேள்வி எழுப்புவதும் உரையில் வெளிப்படுகிறது. எடுத்துக்காட்டாக: “நான் கேட்கிறேன், பெரிய மதக்காரனையே கேட்கிறேன். இந்து மதம் என்றால் என்ன அர்த்தம்? எப்ப வந்தது? எவன் அதற்குத் தலைவன்? என்ன அதற்குக் கொள்கை? அதற்கு என்று இருக்கிற சாஸ்திரம் என்ன?” என்று கேட்கும் அவர் தொடர்ந்து, “கடவுள் ரொம்ப அன்பானவர்; கருணையே உருவானவர் அப்படி என்கிறான். கடவுளைப் போய்ப் பார்த்தால், அந்தக் கடவுள் கையில் அரிவாள், கொடுவாள், வேலாயுதம், சூலாயுதம், ஈட்டி கொலைகாரப் பயல்களுக்கு என்ன வேணுமோ அதுவெல்லாம் கடவுள் கையில் இருக்கிறது. கடவுள் கருணையே உடையவர் என்கிறான். எந்தக் கடவுள் மனுஷனைக் கொல்லாதவர். அசுரனைக் கொன்றார், ராட்சசனைக் கொன்றார், மனிதனைக் கொன்றார், மூன்று கோடி பேரைக் கொன்றார், 5 கோடி பேரைக் கொன்றார் என்று கசாப்புக் கடைக்காரன் மாதிரிப் பண்ணிப் போட்டு, அவரைக் கருணை உள்ளவர் என்றால் எப்படி?” என்று கேள்விகளைத் தொடர்கிறார்.

அத்துடன் கடவுள் மறுப்புக் கொள்கை பேசும் பகுத்தறிவாளர்களான நாங்கள் வன்முறையாளர்கள் கிடையாது. சமயச் சார்புள்ளவர்களிடம்தான் வன்முறை அதிகம் என்பதை வரலாறு, இலக்கியங்கள் ஆவணப்படுத்தியுள்ளன என்று குறிப்பிட்டு; கடவுள் இல்லை என்கிறவனைக் கொல்ல வேண்டும் என்பது போன்ற வன்முறைக் கருத்துகளை சம்பந்தர், தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் ஆகியோர் பாடினார்கள். பௌத்தர்களை ஒழித்ததை கல்லில் வெட்டி வைத்துள்ளார்கள், சமணர்களைக் கழுவில் ஏற்றினோம் என்று ஒவ்வொரு ஆண்டும் இன்றுவரை விழா கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதை இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார்: “நாங்கள் பகுத்தறிவை அடிப்படையாக வைத்துக் கடவுள் சங்கதி பேசினாலே கொஞ்சம் மரியாதையாகப் பேசுவோம்; மானத்தோடு பேசுவோம். பகுத்தறிவு இல்லாதவர்கள், கொஞ்சம் கடுமையாகத்தான் பேசுவார்கள்; நம்மைவிட மோசமாக.  உதாரணமாகச் சொல்கிறேன். நாலாயிரப் பிரபந்தம் பாடின ஆழ்வார்கள், தேவாரம், திருவாசகம் எல்லாம் பாடின நாயன்மார்கள், இந்தப் பசங்க சொன்னதைவிட நாங்கள் அதிகமாகச் சொல்வதில்லை. அதை மனசிலே வைத்துக் கொள்ளுங்கள். நாம் இவனைத்தான் திட்டுகிறோமே தவிர, இவனுடைய புத்தியைத்தான் திட்டுகிறோமே தவிர, அந்தப் பசங்க சொன்னதுபோல, அவர்கள் பெண்டாட்டி, பிள்ளைகளை நாம் ஒன்றும் குறை சொல்லவில்லை.”

மேலும், மேலைநாடுகளின் கண்டுபிடிப்புகளான செயற்கை முறை கருத்தரிப்பு, விந்து-கருமுட்டை வங்கி, சோதனைக்குமாய் குழந்தை, நிலவிற்குச் சென்று வந்த அறிவியல் வளர்ச்சி, நவீன மருத்துவ கண்டுபிடிப்புகளால் சராசரி ஆயுட்காலம் அதிகரிப்பு, விமானம், தொலைபேசி போன்ற அறிவியல் வளர்ச்சிகள் பெரியாரைப் பெரிதும் கவர்ந்தன என்பதை அவர் உரையினால் தெளிவாக அறிய முடியும். அது போன்றவற்றில் நம்மவர்கள் பங்களிப்பு இல்லையே என்ற ஏக்கமும்; மாறாகப் புராணக் கதைகளை நம்பிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டு ஆற்றாமையும், புராணக் கதைகளை உருவாக்கி மக்களிடம் பரப்பும் கூட்டத்தினர் மீது எரிச்சலும் வெறுப்பும் அவர் உரையில் பன்முறை வெளிப்படுகிறது.

அவரது உரை மிக எளிய சொற்களுடன் சிறு சிறு வாக்கியங்களாகவும் மக்களைச் சென்று அடையும் வண்ணம் அமைந்துள்ளது. சாதாரண பேச்சு வழக்கில் மக்களிடம் நேருக்குநேர் பேசும் உரையாடல் முறையில் அமைந்துள்ளது. நடுவண் அரசு குறித்துப் பேசினாலும் ஏதோ ஒரு ஆள் எதிரில் நிற்பது போல உருவகித்துக் கொண்டு கேள்விகள் எழுப்புகிறார்? எடுத்துக்காட்டாக அரசை விமர்சிக்கும் இந்தப் பகுதியைக் குறிப்பிடலாம்: “நீ இல்லாவிட்டால் எங்களுக்கு என்ன நட்டம்? எங்களுக்கு என்ன உப்பு இல்லையா, தண்ணீர் இல்லையா, மலை இல்லையா, காடு இல்லையா, சமுத்திரம் இல்லையா? இல்லை நெல் விளையவில்லையா? கம்பு விளையவில்லையா? என்ன இல்லை எங்களுக்கு? உன்னாலே எனக்கு என்ன ஆகுது?” என்கிறார்.

“காங்கிரசு ஒழிந்தது; அது ஒன்றும் உருப்படியாகாது; உருப்படியாகாது” என்று 47 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே கணித்துள்ளார் என்பதையும் அறிய முடிகிறது. உரையின் இடையில் உடல் நலக் குறைவின் காரணமாக வலியால் அவர் வெளியிடும் வேதனை அரற்றலும் உரையின் ஒலிப்பதிவில் பதிவாகியுள்ளது, உரை நூலிலும் அப்பகுதி குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

சென்னை தியாகராயர் நகரில், 19.12.1973 அன்று தந்தை பெரியார் அவர்கள் ஆற்றிய 5,000 சொற்களுக்கும் மேற்பட்ட இறுதிப் பேருரையிலிருந்து, அவர் போராட்ட முயற்சிக்கான நோக்கம் குறித்த உரையின் பகுதி மட்டும் 1,000 சொற்களுக்கும் குறைவாகச் சுருக்கப்பட்டு கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்த உரையாற்றிய சில நாட்களில், ஒரு வாரத்திற்குள், உடல் நலக் குறைவின் காரணமாக டிசம்பர் 24, 1973 அன்று தமது 94ஆவது வயதில் பெரியார் மறைந்தார். அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகராக வேண்டும் என்று குரல் எழுப்பி கோயில் கருவறையில் கடைபிடிக்கப்படும் தீண்டாமையை அகற்ற தம் வாழ்நாள் முழுவதும் முயன்று போராடிய பெரியார் இறுதியில் அது நிறைவேறும் முன்பே மறைந்தார்.

அவரது இறுதிப் பயணத்தில், ‘அனைத்துச் சாதியினரும் அர்ச்சகராக இயலவில்லை, தந்தை பெரியார் நெஞ்சில் தைத்த முள்ளுடன் அவரைப் புதைக்கிறோம்’ என்றார் அன்றைய முதல்வர் கலைஞர் மு. கருணாநிதி.

அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகராகும் வகையில் அரசியற் சட்டத்தைத் திருத்தவேண்டும் என்ற சட்டமன்றத் தீர்மானத்தையும், நாடாளுமன்ற தனிநபர் மசோதாவினையும் 1974 இல் முதல்வர் கலைஞர் கருணாநிதி கொண்டுவந்தார். ஆனால் அதற்குள் அரசியல் களத்தில் பற்பல மாற்றங்கள், எம். ஜி. ஆரால் கட்சியில் பிளவு, இந்தியாவின் இந்திரா காந்தியின் அவசரநிலைப் பிரகடனம், 1976ஆம் ஆண்டு கலைஞர் கருணாநிதி ஆட்சி கவிழ்ப்பு, ஆட்சி கைமாறிப்போனது என்ற பல மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. திராவிட கழகம் தொடர்ந்து வற்புறுத்திய காரணத்தால் தொடர்ந்து பதவி ஏற்ற எம். ஜி ஆர். தனது காலத்தில் இதற்காக 1982ஆம் ஆண்டு நீதியரசர் மகாராஜன் குழு என்றொரு குழு அமைத்தார். அக்குழுவினர், வேத, ஆகம பயிற்சிப் பள்ளிகளை நிறுவி அதன்மூலம் அனைத்து சாதியினரையும் பயிற்றுவித்து, ஆகம விதிகள் மீறப்படாமல் அனைத்து சாதியினரையும் அர்ச்சகர் ஆக்கலாம் என்ற பரிந்துரையை அரசுக்கு வழங்கியது.

எம். ஜி ஆர். மறைவிற்குப் பின்னர் பதவிக்கு வந்த ஜெயலலிதாவின் அண்ணா.தி.மு.க அரசு, ‘வேத பயிற்சி பள்ளிகள்’ நிறுவப்படும் என்று அறிவித்தது. அப்பெயர் ஏற்புடையது அல்ல என்று போராடி அவற்றை ‘அர்ச்சகர் பயிற்சி பள்ளிகள்’ எனப் பெயர்மாற்றம் செய்ய வைத்தது திராவிடர் கழகம். ஆனால் அறிவிப்பைத் தவிர வேறெந்த ஏற்பாட்டையும் ஜெயலலிதாவின் அரசு முன்னெடுக்கவில்லை. மீண்டும், 2006 இல் ஆட்சி அமைத்தார் கலைஞர் கருணாநிதி. அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகராவதற்கான தனிச்சட்டத்தை இயற்றிய கருணாநிதி, ‘பெரியாரின் நெஞ்சில் தைத்த முள்ளை நீக்குவதற்கான நடவடிக்கைதான் இது’ எனக் கூறினார். மேலும் கலைஞர் கருணாநிதியின் அரசு அர்ச்சகர் பயிற்சிப் பள்ளிகளை நிறுவியதுடன் 69% விழுக்காடு அடிப்படையில் அவர்கள் பணியில் அமர்த்தப்படுவார்கள் என்ற அரசாணையையும் வழங்கியது.

இம்முறை இதை எதிர்த்து மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோயிலின் ஆதி சைவச் சிவாச்சாரியார்கள் நலச்சங்கம் மற்றும் தென்னிந்தியத் திருக்கோயில் பரிபாலன சபை ஆகியவற்றின் சார்பில் உச்ச நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடரப்பட்டது.  முதலில் இவ்வழக்கில் நீதி மன்றம் இடைக்காலத் தடை வழங்கியது. பிறகு 16.12.2015 அன்று, சுமார் 9 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர், நீதியரசர் திரு. ரஞ்சன் கோகாய், நீதியரசர் திரு. ரமணா ஆகியோர் அடங்கிய அமர்வு வழங்கிய தீர்ப்பில் தமிழக அரசின் சட்டத்திற்கு ஆதரவாகத் தீர்ப்பளித்தது. மூன்றாண்டுகளுக்குப் பின்னர் ‘தமிழக அறநிலையத்துறையின் கட்டுப்பாட்டிலிருக்கும்’ மதுரை அழகர் கோவிலுக்குட்பட்ட அய்யப்பன் கோவிலில் அர்ச்சகராக மாரிச்சாமி என்ற பார்ப்பனர் அல்லாத அர்ச்சகர் பணியமர்த்தப்பட்டார். ஆனால் இந்த ஐயப்பன் கோயில் ஆகமம் இல்லாதது. ஆகமம் உள்ள கோயில்களில் பார்ப்பனர் அல்லாதவர்கள் நியமிக்கப்பட வேண்டும்.

அர்ச்சகர் பயிற்சி நிலைய திட்டத்தின்கீழ் ஆதி திராவிட வகுப்பைச் சேர்ந்த 34 மாணவர்கள், பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்த 76 மாணவர்கள், மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்த 55 மாணவர்கள், இதர வகுப்பைச் சேர்ந்த 42 மாணவர்கள் உட்பட மொத்தம் 207 மாணவர்கள் பயிற்சியை முடித்து சான்றிதழ் பெற்றனர். பயிற்சி பெற்ற 207 பேர்களில் ஒருவரை மட்டும் அர்ச்சகர் பணிக்கு அமர்த்திய அதிமுக அரசு பின்னர் அது குறித்து அக்கறை காட்டவில்லை என்பதுதான் இன்றைய நிலை. பயிற்சி பெற்ற மாணவர்களுக்கு இன்றுவரை ஆகமக் கோவில்களில் பணிநியமனம் வழங்கப்படவில்லை. ஆகமம் முறையைக் கடைபிடிக்கும் பெரிய கோயில்களில் பிராமணரல்லாத ஒருவர் அர்ச்சகராக நியமிக்கப்படும்போது தான் பெரியாரின் நெஞ்சில் தைத்த முள் முழுமையாக அகற்றப்படும் என்பது பெரியாரிய கொள்கையாளர்களின் கருத்து.

பிராமணரல்லாத ஒருவர் இந்து சமய அறநிலையத் துறையால் நிர்வகிக்கப்படும் கோயிலில் அர்ச்சகராக நியமிக்கப்பட்டிருக்கிறார் என்றால் கட்டுப்பாடு அரசின் கையில் உள்ளது என்பது பொருள். இதனை முறியடிக்க விரும்புவோருக்கு சட்டப்படி நேரடியாக எதிர்க்கவும் வழியில்லை. அதனால், இந்து சமய அறநிலையத் துறையின் செயல்பாடுகளின் மீது குற்றங்கள் பல சுமத்தப்பட்டு வருவது கண்கூடு. இந்து சமய அறநிலையத் துறையை ஒழித்துக் கட்டும் நோக்கில் சனாதன ஆர்வலர்களின் முயற்சி தற்பொழுது வேகம் பிடித்துள்ளது.

(1) தந்தை பெரியாரின் இறுதிப் பேருரை: மரண சாசனம், தந்தை பெரியார், பெரியார் சுயமரியாதை பிரச்சார நிறுவன வெளியீடு, கிண்டில் பதிப்பு, 2017

(2) தமிழர் தலைவர் தந்தை பெரியார் – ஓர் கையடக்க வரலாறு, பெ. மருதவாணன், பெரியார் இயக்கம் பப்ளிகேஷன்ஸ், 2010, பக்கம் 59-60

(3) பெரியாரின் மரண சாசனம், இறுதி ஊர்வலம் – http://www.madhumathi.com/2012/12/blog-post_7375.html

(4) தந்தை பெரியாரின் இறுதிப் பேருரை – காணொளி:  https://youtu.be/xchSEp93RN0

(5) தமிழகத்தில் முதன்முறையாகப் பிராமணர் அல்லாத அர்ச்சகர் நியமனம்: சமூக நீதிக்கான முக்கிய நகர்வு – https://www.hindutamil.in/news/reporters-page/139846-.html

(6) பெரியார் நெஞ்சில் தைத்த முள் அகற்றப்படுமா? கருவறை தீண்டாமை ஒழியுமா? – https://www.vinavu.com/2020/09/17/periyar-142-archakar-manavar-sangam-prpc/