’கண்’ அவன் என்றதால்தான்
கணவன் என்று பெயர்பெற்றாயோ?
என்னமாயம் செய்தாயோ?
ஈன்றெடுத்தோரை மறந்தேன் !
உண்டுகளித்த உடன்பிறந்தோரை
நான்மறந்து போனேன் !
சேர்ந்து படித்த
சிநேகிதிகளையும் துறந்தேன் !
கடமை அழைத்ததால் – உன்
உடைமையான என்னை
தனிமையில் விட்டுவிட்டு
அயல்நாடு வந்துவிட்டாய் !
அமைதியிழந்த நான்
அனலிலிட்ட புழுவானேன் !
அத்தனை உறவுகளும்
அந்நியமாகிப் போயின !
உன்னுடன் நானிருந்தவேளை
ஒருநாள் கூட நிமிடமாகியது !
நீயில்லாத நேரங்களோ
வினாடிகளும் யுகங்களானது !
வாய்ப்புக் கிடைத்தது
’விசா’ என்னும் வடிவத்தில் !
விசாரணை ஏதுமின்றி
விமானம் ஏறிவிட்டேன் !
உன்னருகே நான்வந்தநேரம்
கோடைகூட குளிர்கிறது
வாடைக்காற்று வசந்தமாகியது
பாலைகூட பசுஞ்சோலையாகியது !
நம்சந்தோஷ வாழ்வின்
சுகமான ராகங்கள்
தித்திக்கும் தேனாக
நம்முக்கனிக் குழந்தைகள் !!
நீ எனக்காக எழுதிடும்
கவிதைகள் காவியம் கண்ணா !
வடித்திடும் வரிகளோ
நான்பெற்ற பாக்கியம் அன்பே !
கல்லையும் மெழுகாக்கும் – உன்
கவிதைப் புதையலுக்கு முன்
கனிவான என் மனதால்
என்ன செய்யக்கூடும் !
பிரிவே நம்வாழ்வில்
இனிவேண்டாம் அன்பே !
கணவன் நீ கவிதைபோல்
காலமெல்லாம் என்னுடனிருப்பாய் !
காதல் நிறைந்த கணவனுக்காக…
காரைக்குடி பாத்திமா ஹமீத்
ஷார்ஜா
நன்றி :
தமிழ்த்தேர்
ஆனி மாத இதழ்
ஜுன் 2012
