ஒற்றுமையாக உழைத்திடுவோம் – நாட்டில்
உற்ற துணைவராய் வாழ்ந்திடுவோம்;
வெற்றுரை பேசித் திரிய வேண்டாம் – இன்னும்
வீணாய்ப் புராணம் விரிக்க வேண்டாம்.
கூடி விருந்துண்ண வேண்டவில்லை – பெண்ணைக்
கொண்டு கொடுக்கவும் வேண்டவில்லை;
நாடி எவரொடும் நட்பினராய்த் – தேச
நன்மைக் குழைப்பதில் நட்டம் உண்டோ?
கீரியும் பாம்புமாய்ச் சண்டையிட்டு – சாதி
கீழென்றும் மேலென்றும் நாட்டிவிட்டு,
பாரதத் தாய்பெற்ற மக்கள் என்று – நிதம்
பல்லவி பாடிப் பயன் எதுவோ?
வேதன் முகத்தில் உதித்தவரே – இங்கு
மேலா யெழுந்த குலத்தினராம
பாத மதில்வந்த பாவியரே – என்றும்
பாரில் இழிந்த அடிமைகளாம்!
வாயில் விடம்உண்டு பாம்பினுக்கு – கொட்டும்
வாலில் விடம் உண்டு தேளினுக்கு
தாயிற் சிறந்த பிரமனக்கும் – இரு
தாளில் விடம் உண்டோ? சாற்றுவீரே!
உச்சி மரத்திற் சுவைக்கனியும் – தூரில்
ஓடிப் பரந்தெழும் வேரதனில்
நச்சுக் கனியும் பழுத்த பலாமரம்
நானிலத் தெங்குமே கண்டதுண்டோ?
சாதி இரண்டலால் வேறுளதோ? – ஒளவைத்
தாயின் உரையும் மறந்தீரோ!
ஆதி இறைவன் வகுத்ததுவோ? – மக்கள்
ஆக்கி யகற்பனை தான் இதுவோ?
நாயனார் வந்த திருக்குலத்தை – உயர்
நந்தனார் வந்த பெருங் குலத்தைத்
தீய குலம்எனத் தள்ளுவரேல் – அது
தெய்வம் பொறுக்கும் செயலமோ?
வேதியராலே மழைவருமேல் – வயல்
வேலை செய்யாது விளைந்திடுமோ
வாதமெலாம்கட்டி வைத்திடுவோம் – ஒத்து
வாழ்வதை மேற்கொண்டு டுழைத்திடுவோம்.
வீட்டுக்குள் சண்டைகள் போடுவதேன்? – கூரை
வெந்து விழுவதும் கண்டிலிரோ?
நாட்டுக்கு நன்மையை நாடுபவர் – இந்த
நாடகம் ஆடல் நகைப்பலவோ?
மானமே வாழ்வின் உயிர்நிலையாம் – அதை
மாசுறச் செய்தல் கொடுங்கொலையாம்;
ஈனச் சாதியெனும் பேச்சினைப்போல் – நெஞ்சை
ஈர்ந்திடும் வாளொன்று வேறுளதோ?
மன்னுயிர்க் காக முயல்பவரே – இந்த
மானிலத் தோங்கும் குலத்தினராம்;
தன்னுயிர் போற்றித் திரிபவரே – என்றும்
தாழ்ந்த குலத்தில் பிறந்தோர், அம்மா!
– கவிமணி தேசிகவிநாயகம்(பிள்ளை)
