அடைக்கும்தாழ் தேடுகிறேன்
அழிவில்லா அன்பிற்கு !
மடைதிறந்ததுபோல் வரும்
அன்பிற்கு தடுக்கும்
சுவர் தேடுகிறேன் !
எல்லாம் வல்ல இறைவன்
மேல்கொண்ட அன்பு
இப்பூவுலகை விட்டு
நீங்கிய பின்பும் !
பெற்றோரிடம் கொண்ட
அன்பு பிறந்தது முதல்,
உடன்பிறந்தோரிடம் கொண்ட
அன்பு உயிர்த்தெழுந்தது முதல் !
சிநேகிதிகளிடம் கொண்ட
அன்பு சேர்ந்து
படித்தநாள் முதல் !
கணவரிடம் கொண்ட
அன்பு காதலால்
கைபிடித்த நாள் முதல் !
பிள்ளைகளிடம் கொண்ட
அன்பு பாதுகாப்பாய்
பெற்றெடுத்த நாள் முதலாய் !
இவையனைத்தும் நான் கொண்ட
அன்பு மற்றவர்கள் மேல் !
அனைவரும் என்மேல்
கொண்ட அன்பை எப்பொழுதும்
நான் மறவேன் !
ஞாபகங்கள் மறைந்த நிலையிலும்
என்முகம் கண்டவுடன் ‘ஃபாத்திமா’
என்றழைக்கும் ஐந்தாம் வகுப்பு
தலைமை ஆசிரியை என்மேல்
கொண்ட அன்பை மறவேன் !
பத்தாம் வகுப்பிலோ முதலிடம்
என்றடவுடன் நானடைந்த
இன்பத்தைவிட தானடைந்ததாக
எண்ணிய என் தமிழாசிரியையின்
பாச அன்பை நான் மறவேன் !
கல்யாணமெனும் பிரிவுவந்து
கல்லூரித் தோழிகளிடம் விடைபெற்றபோது
கண்ணீரால் என் தோள்களை
நனைத்த பைங்கிளிகளின்
பாசத்தை நான் மறவேன் !
அமீரகத்தின் அரபு ராஜ்ஜியத்தில்
தனித்துநின்ற என் குடும்பத்திற்காக
ஈழத்திலிருந்து இணைந்துகொண்ட
சங்கமக் குடும்பத்தினர் எங்கள் மேல் கொண்ட
தனிப்பெரும் அன்பை நான் மறவேன் !
கடலலைகள் வற்றினாலும்
வானலைகள் வற்றாமல்
வளர்தமிழாக உருவெடுத்து
என் கவிக்கு என் பெற்றோரையும்
சிறப்பித்த தமிழ்த்தேரின்
தாளாத அன்பை நான் மறவேன் !
இனித் தேவையில்லை அடைக்கும் தாழ்
தடைபோட வேண்டாம் தடுக்கும் சுவர்கள்
நீண்டு செல்லட்டும் என் அன்பின் பாதை !
இணைந்திருக்கட்டும் அத்தனை நல்லவர்களும்
நிலைத்திருக்கட்டும் உண்மையான
அன்பு மட்டும் !
காரைக்குடி பாத்திமா ஹமீத்
ஷார்ஜா
நன்றி :
தமிழ்த்தேர்
ஆனி மாத இதழ்
ஜுலை 2008
